Wratje weghalen; 173 Euro.
Ik mag hopen dat de wrat weg blijft, want ik heb meer last van de rekening dan van het groeiseltje.
Omdat het ding zich niet met wrattentinctuur en andere huismiddelen liet verwijderen, belde ik de huidarts. Het is tenslotte een huidprobleem en bovendien zit deze dokter bij mij in de buurt. Zodoende verscheen ik op zijn spreekuur in een kamertje in een – noem het maar – dorpshuis. Eenvoudig, sober, maar functioneel. De arts had niet veel werk aan mij, even de fles met vloeibare stikstof ter hand genomen, pfffft hup klaar. Afgezien van de tijdbesteding in de wachtkamer waar ik enige beduimelde populaire bladen van vorig jaar kon doornemen, duurde de behandeling niet langer dan het koken van een eitje. En voor de dokter was het ook een eitje, dit had de eerste de beste assistent derde klas met de linkerhand kunnen doen.
Maar, toen kwam de rekening, van het ziekenhuis waar deze arts zijn administratie heeft ondergebracht. Dit schijnt sinds 1 januari 2005 zo te moeten heb ik inmiddels begrepen, in opdracht van het Ministerie van VWS. Ik citeer: ’de kosten worden niet meer per verrichting in rekening gebracht maar de totale behandeling (veelal bestaande uit verschillende verrichtingen) wordt in een keer gefactureerd door middel van een DBC: Diagnose Behandeling Combinatie’.
De rekening bedroeg ¤ 173,08. Opgebouwd uit maar liefst ácht posten, waarbij de post ’dermatologie’- mijn huidarts dus- ruim De online casino’s, die hoeven slechts te brainstormen over scary beste casino info acties, [. 50 euro was. De overige posten waren Ziekenhuisdeel (ruim 80 euro), verrekentoeslag DBC (wat dit ook moge zijn, 27 euro) plus voorts de honoraria Algemene Chirurgie, Radiologie, Nucleaire (welja) Geneeskunde, Klinisch Chemisch lab en Pathologie.
Allemaal voor één wratje. Geen chirurg gezien, ook geen radioloog, patholoog of laborant, laat staan een nucleair specialist.
Ik pakte de telefoon en belde de debiteurenadministratie op het onder de optelsom vermelde nummer. Een dame met zwaar Surinaams accent kon mij slechts vertellen dat de Minister het zo wilde en dat ik voor meer informatie terecht kon bij het CTG. CTG? Ja, dit heet officieel nog CTG-Zaio, ofwel College Tarieven Gezondheidszorg -Zorgautoriteit in oprichting… Ik had nog nooit van deze autoriteit in oprichting gehoord, eerlijk niet en ik volg toch echt het nieuws wel.
Goed, de mevrouw met het overzeese accent kon niet uitleggen wat de radioloog en de nucleair specialist ongezien voor mij gedaan hadden, dus werd ik doorgeprikt naar een dame met een helder stemmetje, die het helemaal met mij eens was en het ook betreurde dat de verwijdering van een wrat zo’n uitgebreide nota met zich mee bracht, maar helaas meneer… het Ministerie heeft het zo bedacht. Wij van de Zorg staan machteloos, aan alles hangt tegenwoordig een DBC code (onthoud deze lettercombinatie), die is vastgesteld door het CTG. Als u meer wilt weten, kunt u informatie vinden op de website. Van het ziekenhuis? Neehhh… van het CTG in oprichting natuurlijk.
Ik kan u zeggen dat ik mij na dit telefoongesprek nog meer grote zorgen maak over wat mij – en ons allen – in het nieuwe zorgstelsel te wachten staat Je kunt in ieder geval maar beter geen wratjes hebben.
2009:
Inmiddels ide ZAio geworden tot Nederlandse Zorg Autoriteit. Met een website. Ik heb uiteraard getracht inzicht te krijgen in de DBC. Maar het blijft een duister verhaal.
Het schijnt dat de ’ondersteuners’ in de medische wereld er echter goed aan verdienen, ik las dat sommige ondersteuners vorig jaar inkomens haalden van 4 ton met meer werkweken dan menselijk voor mogelijk wordt gehouden. Administratief dus. Ik weet er weinig van, maar verwijs naar een artikel in Medisch Contact van 6 januari. De kop luidt: