Het fotoalbum van mijn jeugd
geeft geen vreugd
zoveel gezichten met een lach
nooit meer zag
levenslust tot stof vergaan
klein bestaan
mensen jonger dan hun doel
geen gevoel
hun streven heb ik niet gekend
kind verwend
hun einde hebben ze bereikt
leuk het lijkt
het huwelijk en al dat feest
mooi geweest
het zijn restanten die je ziet
oud verdriet
vakantiekiekjes vol plezier
zegt geen zier
de tijd vreet alle leven stuk
gekort geluk
het album is gewoon een graf
ooit liefde gaf
zorgvuldig in elk onderschrift
met witte stift
dood en leven op zwart papier
mijn vader hier
zijn handschrift is wat overbleef
zolang ik leef
de weemoed dagelijks te groot
verlangen dood.

Loosdrecht 14 augustus 2003.