De gang is grijs
Zoals de gezichten
Afwachtend starend
Naar blauwe deuren
Grijs het linoleum tot
Barstens toe gedweild
Langs de gekleurde lijn
Deuren openklappend
Rolstoelen vanzelf
Men komt en gaat
Zwijgend gevangen
In eigen gedachten
Dood of leven
Vraagt geen stem
Alleen het kind
Kan dwars door
Zware stilte springen
Breekt de lucht
Met klaterlach
Omdat een witgemutste
Vrouw in haar
Gezonde wang knijpt.

Christian Oerlemans
Rotterdam
29 maart 2004