Ik zit in huis
en staar vooruit
hoewel er
weinig wenkt
of niets wellicht
of iets dat wij
niet weten.
Ik staar vooruit
en voel hoe alles
achteruit gaat
terwijl ik staar
vervaagt mijn
verleden zie ik
mijn toekomst
kleiner worden.
Maart 2020
Veel te laat.
Als ik toevallig weer daar ben
waar toen de zon zo heftig scheen
zie ik jouw stenen stoep omhoog
wil ik nog eens de treden tellen
en je bereiken drie keer bellen
ja ik ben het eindelijk ja ja
hier weergekeerd al weet ik niet waarom
waarom zou jij opnieuw mij open doen
met ogen groot en blauwer dan
de wolkenloze hemel waarnaar ik
op zal stijgen zovele jaren later
dan wij samen hoopten nog gelovend
in een hemel die aanraakbaar leek
voorbij de koude stenen treden
omhoog gewoon omhoog ja ik ben
het eindelijk maar sorry hoor
ik weet het is te laat al die jaren
hoe was je leven lieve schat ach
misschien dacht ik niet na omdat
de zon zo heftig scheen en er
die dag geen schaduw was en zelfs
de tranen in je ogen voor mij
onzichtbaar bleven achter je
glimlach die het weten in zich had
ja als ik toevallig daar weer ben
wring jij je binnen in mijn hoofd
maar veel te laat ben ik om
drie keer te bellen aan een deur
die nimmer meer zal open gaan.
Christian 2016
Mijn meisje.
Wie lacht niet
Die de mens beziet
Zoogdier zonder nut
Voortlevend in genot
Van dagelijks consumeren
Krampachtig bezig
Met vergarend bidden
Om voorspoed en geluk
De anderen niet gegund
Wie lacht niet
Als de bommen vallen
En autogekken voedsel
Pletten en fijnstof regent
In het oliebad op zee
Vriendenloterij miljoenen
Honger om de hoek
Reality en gouden kots
Amusement genoeg om
Veel te lachen totdat
De haarscheuren ontstaan
In menselijk bestaan van
Wat wij zien als positief
Beurskoersen en de groei
Ja blijven lachen als de
Hemel valt waarnaar in
Oude tijden smachtend
Werd verlangd omdat
Leven op een toevallige
Planeet geen reden gaf
Tot leukigheid die wij nu
Elektronisch omarmen
Denkend oneindigheid
Te hebben uitgevonden
Terwijl zelfs geen glimlach
Meer geoorloofd is als
Men de mens beziet.
Het komt voor
Dat duizend mensen
Stil zijn omdat
Één stem zingt
Als over de rivier
Het laatste licht
Verwaait langs oevers
Die geuren naar
Onwezenlijke verten
Met ogen dicht
Zijn klanken voelbaar
Omringd door beloften
Omarmen wij elkaar
Te midden van pleinen
Vol mensen die
Samen één moment
Stil gelukkig zijn
Terwijl één stem
Zingt.
1-1-2016 Lissabon
Badwater goed heet
Daarna de koude douche
Water zijn wij water water
Gonzend bonkt de pomp
Zo heftig dat ik weet
Ja ik leef tot in de vinger
Toppen van mijn denken
En buiten is de regen
En zij is ver zo ver weg
En heeft een lekke band
Mijn lijf is nat van leven
Met mijn ogen dicht
Zie ik kinderen en hard
Loopsters in zwart en rood
En wit hun spieren spannen
Naar de eindstreep tot
Verzuring en vermoeidheid
Hoe lang nog hoe lang
Ik houd mijn hart vast
De stilte suist oorverdovend
Voorbij – Ja dit is leven.
Herfst.
Was ik een boom
in de herfst van mijn leven
zou ik geduldig
op de lente wachten
en voor de verandering
tijdelijk sterven en
rustig dood zijn tot
mijn reïncarnatie in
tere weefsels en wondergroei
van nieuwe botten
zou ik onbevangen de
nieuwe dag omarmen
en naar de hemel reiken
en wuiven in een frisse
wind en zacht ritselend
gelukkig zijn.
Christian oktober 2015.
Herinnering
De hemel waarnaar
zovelen biddend uitzien
hangt zwaar drukkend
op mijn oude hoofd
de kleine duivels
uit mijn onderwereld
steken messen brandend
achter mijn gedachten
terwijl mijn hoofd
zacht onder water zinkt
denk ik aan hem alweer
alweer ervaar ik het begin
van hoe het is geëindigd
hoe het zou zijn geweest
in de weldadigheid van
warm water in dat
verre eiland bad
na lome luiheid het
gevoel van lichaam licht
de geest verruimd ja
euforie wellicht in het begin
zo weg zeilend zonder
wind zonder lucht
zonder zelf zonder bewust
zo naar de hemel
die zich opent in
ordeloze chaos als een
kleurrijk bloemenveld
zo zal het zijn geweest
dat je nog denkt
één split seconde
daar ga ik heen
het gaan waaraan
geen einde komt
tot koolmonoxide
het licht versluiert
met de zwaarte
van dood zwart.
Christian
1973 – 2014
Mijn kruis.
Ik draag mijn kruis
Eens middelpunt
Van het heelal
Mijn kruis en kracht
De levensdrang
Die voorwaarts sprong
Ik draag mijn kruis
Lachwekkend klein
Zonder opstandigheid
Draag ik mijn kruis
Gering gewicht nog
Tot de eindigheid
Mijn kruis
Verkankerd eerst
Vermorzeld toen
Levensloop
Moderniteit
Ik draag mijn kruis
Met weemoed
En verlangen soms
Mijn kruis dat was
Ooit toekomst hoop
Geheim van dood
Maar nu
Gestorven reeds
Mijn kruis
Zo leeg en licht
Als diepste denken
Terug gedacht
In moederschoot
Reddeloos
Als ik jou zie
Gewoon op straat
Zo’n mooie jonge meid
Dan wil ik terug
Zo veel jaren terug
Toen ik verleiden kon
Maar ik vergeet
Dat in die tijd
Mijn blik vertroebeld was
Door precies zo één als jij
Zo’n mooie jonge meid
Die mij bezwoer
Bij haar te blijven
Want reddeloos was zij
Zonder mij ja zonder mij
Ja reddeloos zei ze
Reddeloos en toen
Verliet zij mij en hoe
Reddeloos was ik
Verlaten held
Gewoon op straat
Kijk ik naar jou
En weet ik weer
Hoe dat voelt om
Reddeloos te zijn.
Christian
2014