Herinnering

 

De hemel waarnaar

zovelen biddend uitzien

hangt zwaar drukkend

op mijn oude hoofd

de kleine duivels

uit mijn onderwereld

steken messen brandend

achter mijn gedachten

terwijl mijn hoofd

zacht onder water zinkt

denk ik aan hem alweer

alweer ervaar ik het begin

van hoe het is geëindigd

hoe het zou zijn geweest

in de weldadigheid van

warm water in dat

verre eiland bad

na lome luiheid het

gevoel van lichaam licht

de geest verruimd ja

euforie wellicht in het begin

zo weg zeilend zonder

wind zonder lucht

zonder zelf zonder bewust

zo naar de hemel

die zich opent in

ordeloze chaos als een

kleurrijk bloemenveld

zo zal het zijn geweest

dat je nog denkt

één split seconde

daar ga ik heen

het gaan waaraan

geen einde komt

tot koolmonoxide

het licht versluiert

met de zwaarte

van dood zwart.

Christian

1973 – 2014