Herinnering
De hemel waarnaar
zovelen biddend uitzien
hangt zwaar drukkend
op mijn oude hoofd
de kleine duivels
uit mijn onderwereld
steken messen brandend
achter mijn gedachten
terwijl mijn hoofd
zacht onder water zinkt
denk ik aan hem alweer
alweer ervaar ik het begin
van hoe het is geëindigd
hoe het zou zijn geweest
in de weldadigheid van
warm water in dat
verre eiland bad
na lome luiheid het
gevoel van lichaam licht
de geest verruimd ja
euforie wellicht in het begin
zo weg zeilend zonder
wind zonder lucht
zonder zelf zonder bewust
zo naar de hemel
die zich opent in
ordeloze chaos als een
kleurrijk bloemenveld
zo zal het zijn geweest
dat je nog denkt
één split seconde
daar ga ik heen
het gaan waaraan
geen einde komt
tot koolmonoxide
het licht versluiert
met de zwaarte
van dood zwart.
Christian
1973 – 2014